Το Χανόπουλο αποτελούσε πάντα τόπο ιαματικών λουτρών, γνωστών από τα αρχαία, ακόμη χρόνια. Έχει υψόμετρο 10μ και είναι χτισμένο στην πλαγιά του λόφου Γκελμπερίνι (Μαραθιάς), 6 χιλιόμετρα βόρεια της Άρτας.

Σήμερα τα Ιαματικά Λουτρά περιλαμβάνονται σε μία ευρύτερη έκταση εκσυγχρονισμένων ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων. Με μια ιστορία μισού και πλέον αιώνα, το κτιριακό συγκρότημα, ανακαινίστηκε διατηρώντας το παραδοσιακό ύφος που αρμόζει στον χώρο. Η ηρεμία που προσφέρει, το φιλόξενο περιβάλλον και το σπιτικό φαγητό, σε συνδυασμό με την μοναδικότητα των ιαματικών λουτρών τοποθετούν τα λουτρά του Χανόπουλου σε προσφιλή τόπο προορισμού για πολλούς επισκέπτες.

Η μοναδικότητα του ιαματικού νερού έγκειται στη σύστασή του. Σύμφωνα με χημική ανάλυση που έγινε από τη Διεύθυνση Γεωχημικών Ερευνών του Υπουργείου Βιομηχανίας, η πηγή του Χανόπουλου είναι Υδροθειοχλωρονατριούχος γυψοπηγή. Πρόκειται για μοναδική, ως προς τη σύνθεσή της, μεταλλική πηγή στην Ελλάδα. Παρόμοια σύσταση συναντάται μόνο στο Nenndorf της Γερμανίας και το Haute Savoie στη Γαλλία.

Θεραπευτικές Ενδείξεις: Η ιαματική δράση του νερού ενδείκνυται για: Αρθρώσεις και οστά, ρευματισμούς, νευρικό και κινητικό σύστημα, κυκλοφορικό σύστημα, πεπτικό και ουροποιητικό σύστημα, γυναικολογικά προβλήματα και προβλήματα στο συκώτι και τη χολή.

Περισσότερα

«Ιμαρέτ – Στη σκιά του ρολογιού» έχει τίτλο το μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου και αναφέρεται στο οθωμανικό μνημείο της Άρτας.

Το Τζαμί Φαΐκ Πασά, γνωστό και ως Ιμαρέτ είναι, μαζί με το Φεϋζούλ τζαμί, ένα από τα δύο σωζόμενα μουσουλμανικά τεμένη της Άρτας. Βρίσκεται δίπλα στις όχθες του ποταμού Αράχθου, στη θέση Μαράτι, κοντά στο χωριό Γραμμενίτσα, και απέχει περίπου 3 χλμ. από το ιστορικό γεφύρι της πόλης. Η ευρύτερη περιοχή γύρω από το Ιμαρέτ ονομαζόταν, παλαιότερα Τοπ – Αλτί, λέξη που περιέγραφε όλη την περιοχή που βρισκόταν εντός της ακτίνας βολής των κανονιών που είχαν τοποθετηθεί στο κάστρο.

Σύμφωνα με τον Αναστάσιο Ορλάνδο το χωριό Μαράτι πήρε το όνομά του από το Ιμαρέτ. Ο Φαΐκ-πασσάς, πρώτος διοικητής της Άρτας μετά την κατάληψή της, το 1449 θέλησε για την υστεροφημία του να κατασκευάσει το Ιμαρέτ (πτωχοκομείο) όπου κατέφευγε μεγάλος αριθμός φτωχών κατοίκων. Μαζί με το πτωχοκομείο ίδρυσε το τζαμί και ένα κτιριακό συγκρότημα που περιελάμβανε μεντρεσέ (εκπαιδευτήριο), χάνι και χαμάμ.
Το τζαμί, όπως και τα περισσότερα τεμένη του ελλαδικού και βαλκανικού χώρου ανήκει στον τύπο Α. Αποτελείται, δηλαδή από μία απλή μονόχωρη αίθουσα τετράγωνης κάτοψης, με μήκος πλευράς, 11,50 μ.. Στεγάζεται με τρούλο, φέρει στην είσοδο προστώο που στηρίζεται με κιονοστοιχία (ρεβάκ) και κυλινδρικό μιναρέ που υψώνεται σε τετράγωνη βάση, στη βόρεια πλευρά.

Περισσότερα

Η Παναγία της Βλαχέρνας, το όνομα της οποίας τη συσχετίζει με τη φημισμένη Παναγία των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη, βρίσκεται στο ομώνυμο χωριό, 1χιλ., περίπου βορειανατολικά της Άρτας, στην απέναντι όχθη του ποταμού Αράχθου. Κατατάσσεται στα σημαντικά μνημεία που εντοπίζονται γύρω από την βυζαντινή Άρτα, όπως η Κάτω Παναγιά, η Παναγία της Κορωνησίας, η Παντάνασσα κοντά στη Φιλιππιάδα, ο ναός της Παναγίας του Μπρυώνη στο Νεοχωράκι κά.

Κτισμένη στον τύπο της τρίκλιτης θολωτής βασιλικής, με πλούσιο γλυπτό και γραπτό διάκοσμο, η Βλαχέρνα αποτελούσε το καθολικό ονομαστού μοναστηριού και ταφικό ναό πολλών μελών των Κομνηνονδουκάδων, ηγεμόνων του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Από τις επιγραφές που διασώθηκαν σε δύο τάφους στο νότιο και στο βόρειο τοίχο του κυρίως ναού, έχει διατυπωθεί η άποψη ότι ο πρώτος άνηκε στον δεσπότη Μιχαήλ Β’ Κομνηνό Δούκα, νόθο γιο του Μιχαήλ Α’ Άγγελου, του ιδρυτή του Δεσποτάτου και ο δεύτερος στους γιους της Θεοδώρας Κομνηνοδούκαινας (αγία Θεοδώρα) που είχαν βίαιο θάνατο.

Περισσότερα