Ροδαυγή
Ο οικισμός της Ροδαυγής απλώνεται στις κατάφυτες, ανατολικές πλαγιές του Ξηροβουνίου, 24 χιλιόμετρα, βόρεια της Άρτας. Έχει υψόμετρο 703μ. (πλατεία) και πανοραμική θέα προς τη λίμνη του Πουρναρίου και τους ορεινούς όγκους των ανατολικών Τζουμέρκων, των Αγράφων και των Ακαρνανικών ορέων. Έχει γύρω στους 250 μόνιμους κατοίκους, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι κάτοικοι των οικισμών Σουμεσίου, Περδικαρίου και Άμμου. Η ίδρυση του σημερινού οικισμού πρέπει να έγινε στα χρόνια της τουρκοκρατίας, αν τη συσχετίσουμε με την ανέγερση της κεντρικής εκκλησίας της αγίας Παρασκευής που χρονολογείται το 1804. Οι κάτοικοι εγκατέλειψαν τον κοντινό, παλαιό οικισμό, αφού χάθηκε σε ισχυρές κατολισθήσεις. Ο κατεστραμμένος οικισμός αναφέρεται ως Αγία Παρασκευή, Χάβος και Κακολάγκαδο. Σύμφωνα με την παράδοση, η αγία Παρασκευή υπέδειξε με την μεταφορά της εικόνας της τη θέση που έπρεπε να οικοδομήσουν την εκκλησία της, γύρω από την οποία οργανώνεται το νέο χωριό. Το όνομα «Ροδαυγή» το έλαβε το 1962 λόγω της θέση του, καθώς βρίσκεται μπροστά στον ανατολικό ορίζοντα και βάφεται με το ρόδινο χρώμα της αυγής.
Η Ροδαυγή είναι κεφαλοχώρι της Άρτας που σήμερα αριθμεί , γύρω στους 250 μόνιμους κατοίκους. Παλαιότερα ο πληθυσμός του έφθανε τα 900 άτομα και λειτουργούσαν 4 δημοτικά σχολεία με πάνω από 180 μαθητές. Από το 1969 ως το 1994 λειτούργησε τριτάξιο Γυμνάσιο και το 1970 ιδρύθηκε Οικοκυρική Σχολή που ήταν ενεργή για μια, περίπου δεκαετία. Σήμερα λειτουργεί ένα νηπιαγωγείο και ένα μονοθέσιο δημοτικό σχολείο που μαζεύει παιδιά και από τα γειτονικά χωριά.
Οι κάτοικοι ασχολούνται, κυρίως με αγροτοκτηνοτροφικές εργασίες και δεντροκαλλιέργιες. Βασικά δέντρα που καλλιεργούνται είναι η μηλιά, η καστανιά και η ζαμπέλα απ’ όπου παράγεται το ονομαστό, παραδοσιακό «τσίπουρο της Ροδαυγής».
Η περιοχή της Ροδαυγής έχει πλούσια χλωρίδα εξαιτίας των πολλών πηγών της. Ευδοκιμούν σπάνια ενδημικά φυτά, όπως ο κρόκος, οι άγριες ορχιδέες, τα μανιτάρια, καθώς και αρωματικά όπως το θρούμπι, η ρίγανη, το τσάι, το φασκόμηλο κά.
Το εξαιρετικό κλίμα της Ροδαυγής θεωρείται υπεύθυνο για την μακροζωία των κατοίκων οι οποίοι διατηρούν στενούς τους οικογενειακούς δεσμούς τους και τηρούν τα παραδοσιακά έθιμα των πανηγυριών.
